De tweede indruk
Door: Tess Goudsmit
Blijf op de hoogte en volg Tess
06 November 2014 | Denemarken, Odense
De leraren
Als eerste de manier van lesgeven. Hoewel ik in Nederland al had gemerkt dat er grote verschillen zijn in de manier van lesgeven tussen de docenten, is dat hier werkelijk opvallend. Zo heb ik één docente die ontzettend hard haar best doet. Volgens mij besteedt zij uren aan het voorbereiden van haar lessen. Haar lessen zijn dan ook erg inspirerend met veel kleine opdrachten en duidelijke toelichting op de nogal pittige lesstof. Waar deze docente het toppunt van een goede leraar is, heb ik ook een docent die het dieptepunt van een slechte leraar benadert. De beste man is zó verstrooid dat je blij mag zijn als je bijvoorbeeld een e-mail terug krijgt. Zoals mijn toegewezen begeleider dat zegt: “it is like a Russian roulette, sometimes you get the bullet and sometimes you will survive”. Je kunt je voorstellen dat dit voor een vak met een project zeer onhandig is, aangezien vragen stellen vrijwel geen optie is.
De toetsingen
Verder heb ik inmiddels ook mijn eerste toetsing gehad. Dit is echt een wereld van verschil in vergelijking met Nederland. Twee weken terug had ik mijn eerste multiple choice tentamen. Ik heb de vijf dagen voor mijn tentamen geen leven gehad, aangezien ik het zo ontzettend spannend vond. Eenmaal aangekomen bij het tentamen, was het een grote chaos. Alle studenten moesten tussen de lokalen rennen om uit te vogelen of ze misschien in dat lokaal moesten zijn. De vakdocent had namelijk slechts één lokaal genoemd waar slechts 20 man in pasten, er waren echter vijf lokalen bestemd voor tweehonderd man. Gelukkig had ik vrij snel mijn plekje gevonden.
Vlak voor het tentamen had ik echt een “klaar voor de start” gevoel. Vol stress naar je eigen beeldscherm kijken, wachtend tot dat ene linkje online kwam zodat je kon beginnen. Toen het startsignaal er was, het linkje, ging ik direct vol enthousiasme aan de slag met het invullen van de vragen. Tot mijn grote verbazing ging ik snel en wist ik veel. Dit terwijl ik mij dagen had druk gemaakt over het feit dat ik slechts 18 minuten zou hebben voor 45 vragen (23 seconden per vraag!) Ondanks dat ik als een trein ging, leek dat bij mijn medestudenten niet zo te zijn. Je moet je voorstellen: een lokaal vol stressende studenten die liepen te zuchten en te kreunen en constant de begeleiding er bij riepen. Ik werd steeds onrustiger en vroeg mij af wat er aan de hand was met deze medestudenten. Tot mijn grote frustratie werd na 10 minuten het tentamen afgelast. De docenten en de mensen van de ICT hadden ontdekt dat het netwerk niet geschikt was om 200 studenten tegelijk hun tentamen (op tijd!) te laten maken. Dat was het dan, mijn ‘eerste’ tentamen. Ik baal en moet nu maar weer afwachten hoe en wanneer dit wordt opgelost en we weer een zenuwslopende herkansing krijgen.
Ontspanning in Odense
Het leven hier bestaat echter niet alleen maar uit hard studeren. Inmiddels heb ik ook meer gezien van de stad Odense. Waar ik in eerste instantie dacht dat het een kleine stad was zonder bruisend uitgaanscentrum, blijkt dit verre van waar te zijn. Pas als je de stad goed verkent, ontdek je de gezellige zijstraatjes met kleine en grote bars en restaurants. Deze straatjes komen ‘s avonds tot leven. De Deense jongeren zien er op hun mooist uit met mooie jurkjes en shirtjes en van top tot teen verzorgd. Ze beginnen hier in tegenstelling tot Nederland al rond 21:00 uur met uitgaan en gaan ongeveer door tot 3:00 uur. In Groningen wordt het pas leuk om 1:00 uur. Dit is dus een groot verschil. Zelf vind ik deze vroegere tijden wel prettig. Je krijgt toch nog wat slaap zonder dat het je de volgende dag kost.
Odense heeft echter nog meer te bieden dan stapgelegenheden. Zo ben ik al naar een prachtige dierentuin geweest, die zeker voor kleine kinderen een groot succes moet zijn. Ikzelf in al mijn jeugdigheid had mij graag willen verplaatsen in deze kinderen en ook willen genieten van de kleine tunneltjes, grotten en klimtoestellen die voor deze kinderen bedoeld waren. Echter werd ik er door mijn geliefde vriendinnen op gewezen, dat ik daar inmiddels wel wat te oud voor was. Een grote teleurstelling voor mij. Verder is Hans Andersen in Odense opgegroeid. Ter ere van deze bekende verhalen- en sprookjesschrijver zijn alle beelden in de stad gerelateerd aan zijn prachtige fantasieverhalen. Ook zijn er een park en een museum aan hem gewijd. . Denk echter niet dat dit alles is wat aan Andersen gerelateerd is. Zelfs enkele stoplichten hebben het thema niet kunnen ontlopen.
Tot slot vind ik toch ook ontspanning in mijn gettobuurt. Waar ik mij eerst alleen nog maar verwonderde over de cultuurverschillen en me daardoor ongemakkelijk of soms zelf onveilig voelde, zie ik daar inmiddels ook de charme van in. Al die bijzonder geklede mensen die veel buiten leven, zijn een lust voor het oog voor nieuwsgierige mensen als ik. Toch kan ik melden dat om 8 uur zaterdag- ochtend gewekt worden door een gebed vanwege het offerfeest, nog steeds niet tot mijn favoriete cultuuruitingen behoort. De buurt heeft nog één groot voordeel, de natuur. Ik als hardloopfanaat houd er van om in de frisse lucht mijn hoofd leeg te maken, frisse lucht en groen is hier volop. Inmiddels is het groen wel veranderd in rood, bruin en geel, maar ook dit nieuwe kleurenpalet vind ik prachtig.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley